De Bergpallieters van het eerste uur werden door de microbe van het hooggebergte gebeten tijdens de jaarlijkse Ollomont-bergkampen van het Sint-Vincentiuscollege in de Aosta-vallei (Italië), waar zij bergwandelingen en huttentochten begeleidden.

In 1987 beklommen Abbeloos Guido, De Maerschalck Dirk, De Maerschalck Jan, Meskens Walter, Verhaegen Jef en Vertonghen Dirk o.l.v. een gids voor de eerste maal een "Vierduizender". Het bereiken van de top van de Gran Paradiso (4061m) was voor Dirk, Guido, Jan en Walter de start van een bewogen klimmerscarrière.

De 4 kregen kliminitiatie bij de Vlaamse Bergsportvereniging Klein Brabant in Bornem. Nog datzelfde jaar werd een Buggenhouts klimmersclubje opgericht en boven de doopvont (= onder de tapkraan) gehouden in Taverne De Pallieter. Er werd uitrusting aangekocht, duchtig getraind in Bornem en in de Ardennen. Via het deelnemen aan hooggebergtestages en de initiatorcursus BLOSO deden zij heel wat klimervaring op. Wanneer dan in 1990 Dirk, Jan en Walter zelfstandig de Mont Blanc (4807m) beklommen, werden De Bergpallieters en hun activiteiten pas echt bekend in Buggenhout en omstreken.

Vanaf dan groeide het ledenaantal gestaag. Onder impuls van Eric Boelaert startte het bestuur met een tijdschrift. Het "boekske" verschijnt nog steeds 4 maal per jaar, nu op 500 exemplaren. Vanaf dan werden er ook initiatiecursussen gegeven door eigen mensen. De grote doorbraak in Vlaanderen kwam er mede dank zij het project "Een klimmuur te Buggenhout" van de Intercommunale Olympos. Deze muur en het laaiend enthousiasme van de groep betekende zulk een meerwaarde voor de Vlaamse klimwereld dat De Bergpallieters in 1996 aanvaard werden als zelfstandige sectie bij de Belgische Alpenclub (BAC), waar onze club vertegenwoordigd werd door Lut Beeckman en later door Jo Dotremont.

De sneeuwbal ging aan het rollen en was niet meer te stuiten. Als jaarlijks weerkerende activiteiten onthouden we vooral het wandel- en langlaufweekend te Ovifat, de cursus voor beginners, het avonturenweekend in Durbuy, de Klettereifeste, dia-avonden, het vuurwerk op den Opstal enz. Een aantal Bergpallieters zochten het al eens buiten West-Europa, namelijk in Rusland en later in Zuid-Amerika, zelfs in het verre oosten beklom Peter Van de Meersch de bijna 7150m hoge Peak Lenin. De viering van 10 jaar De Bergpallieters werd afgesloten met het succesvol beklimmen van de Pigne d´Arolla door 25 leden. De gegeerde top van de Mont Blanc ging voor deze groep in sneeuw en mist op. Door het grote aanbod aan activiteiten, de grotere groep leden werd ook de bestuursploeg uitgebreid. Meer en meer klimmers kwamen vanuit de buurgemeenten, zelfs vanuit de regio Gent. Geen wonder dus dat dit gegeven zich weerspiegelde in de samenstelling van het bestuur. Elk bestuurslid betekende een toegevoegde waarde. Maar voor wie om welke reden dan ook ontslag nam, stond er weer een gedreven Bergpallieter klaar om de taak over te nemen.
Kurt Pas nam een jaar de redactie van het clubblad waar. De club heeft voor de eerste maal een website. Herman Meersman wordt secretaris.

Vanaf 2000 organiseren we ook een 2-jaarlijks alpine-treffen in de Alpen: Gran Paradiso (Italië), Les Ecrins (Frankrijk), Saas Grund en Randa (Zwitserland), Chamonix (Frankrijk). Bezieler van dit gebeuren is Peter Van de Meersch. Ideale activiteit ter voorbereiding van de alpine-tochten zijn vanaf dan het jaarlijkse wandelweekend (meestal in Luxemburg) o.l.v. Çoiske Suys. François volgt Lut Beeckman op als penningmeester. Jo Dotremont wordt hoofdredacteur van het clubblad.
O.l.v. Wim De Bock werd in 2000 ook onze klimschool uitgebreid en opgedeeld in 3 niveaus: Naklimmer, Initiatie en Vervolmaking, met elk een aangepast cursusboekje. In 2001 wordt Geert Van den Broeck hoofdredacteur.

2003. De Bergpallieters worden een officiéle v.z.w. Onder impuls van Marc Van den Berghe wordt met een jeugdopleiding gestart: leeftijdsgroepen 10 tot 12 jaar en 13 tot 18 jaar. De jeugdwerking kende zulk een succes dat ook hier momenteel in niveaus wordt gewerkt onder begeleiding van gebrevetteerde monitors. Wannes en Jan Cré houden "De Kuitenbijter" boven de doopvont. Deze jaarlijkse meerdaagse oriëntatie- en bivaktocht tijdens de wintermaanden werd en wordt nog steeds ferm gesmaakt.
De nood aan een groter en aangepast leslokaal drong zich meer en meer op. In 2005 werd dan ook o.l.v. Herman Meersman een nieuwe chalet gebouwd. De leerlingen van de afdeling Houtbewerking van PSBSO Spectrum zorgden voor de kastenwand.

Onze klimschool werd uitgebreid met een cursus Reddingstechnieken. Marc Pijck en Wannes Cré (nieuw bestuurslid) startten met het organiseren van rotsklimtreffens in Frankrijk. De hoofdredactie van het tijdschrift verhuist naar Steven Vandenhoute. Het clubblad krijgt een officiële naam: ´t Boeksken met een berg aan informatie.

2006 werd het jaar van de evaluatie en bijsturing van onze klimscholen. Marc Van den Bergh, Liesbet Willocx en Koen Van Hemelrijck richtten een werkgroep op die de inhoud van de klimscholen actualiseerde en de syllabussen verfraaide. Marc neemt ook de functie "Reservaties klimmuur" over van Jan.

2007. Wannes (Johan Cré) neemt de nieuwe functie "Milieu" voor zijn rekening. Onder impuls van kersverse bestuurder Morky (Mark) Pijck barst de jeugdwerking uit haar voegen. René Moortgat volgt Herman Meersman op als secretaris. Ook Koen Van Hemelrijck wordt bestuurslid.

2008. Behalve de Klimschool Voorklimmer neemt Koen ook de redactie van ´t Boeksken voor zijn rekening, en vernieuwt hij onze website. Het treffen gaat door in Italië, Gran Paradiso.

2009 wordt het jaar van de ééngemaakte federatie, een doelstelling waar o.a. De Bergpallieters vzw jaren voor ijverden. Het doopkind werd KBF genoemd: Klim- en Bersportfederatie Vlaanderen.
Gerrit Van Accoleyen vervoegt onze bestuursploeg en neemt de Klimschool Gevorderden en buitenlandse rotstreffens voor zijn rekening. Marc Van den Berghe wordt coördinator "Klimmen". Ook Koen Van Gyseghem wordt bestuurder en neemt het Alpinegebeuren voor zijn rekening. Morky Pijck verlaat ons team op een uitzonderlijke wijze: hij verhuist met zijn gezin naar Frankrijk om er van zijn geliefkoosde hobby zijn beroep te maken.
Peter Van de Meersch start binnen De Bergpallieters vzw met een MTB-ploeg. Tijdens de muurfeesten wordt het drytool parcours officieel in gebruik genomen. O.l.v. Albert Ydens wordt een eerste "Straffe wandeling" georganiseerd.

2010. Jan De Maerschalck geeft de leiding van De Bergpallieters vzw door. Koen Van Hemelrijck wordt de nieuwe voorzitter. Jan blijft actief in het bestuur en krijgt de titel van Ere-voorzitter.
Voor de eerste maal organiseert De Berghut haar Drytoolwedstrijd in samenwerking met De Bergpallieters vzw aan en op onze klimmuur. De eerste BP-MTB-toertocht wordt door stuwende krachten Peter Van de Meersch en Marc Van den Berghe boven de doopvont gehouden tijdens de jaarlijkse Klimmuurfeesten. Koen Van Gyseghem frist het alpinetreffen op en trekt met de alpinisten onder ons richting Chamonix.
De inhoud van de verschillende klimscholen wordt licht gewijzigd. Ook de benamingen veranderen: Instapmoment (KVB1), KS 1ste jaar (KVB 3), KS 2de jaar, KS 3de jaar (KVB 4).

2011. Enkele jonge mensen met een speciale voorliefde voor de club zijn super gemotiveerd om de bestuursploeg te versterken: klimverantwoordelijken Kristof Sarens, Frank Vanlombeeck en Christophe Spors. Samen met voorzitter Koen zijn zij ook de bezielers van de eerste vernieuwingswerken aan de infrastructuur en het terrein. De plateaus van de kleine torens en de biels rondom de toren worden vervangen. Her en der duikt het gerucht op om een stenen leslokaal te bouwen omdat de huidige houten chalets hier en daar erg versleten zijn.
Gerrit Van Accoleyen verlaat het bestuur wegens onverenigbaar met zijn beroepsleven, ook Wannes Cré stopt als bestuurslid maar blijft verantwoordelijke voor "De Kuitenbijter" en clubavonden.

2012. De Bergpallieters vzw bestaan 25 jaar. Zulk een jubileum laten we niet ongemerkt voorbijgaan. We organiseren onder andere een klimmarathon, een jubileumwandeling, een fotowedstrijd en we publiceren een uniek jubileumboek.

Laten we zeker het constante vrijwilligerswerk niet vergeten van alle begeleiders, helpers achter de schermen, maar in het bijzonder van de clubverantwoordelijken.